Pride maand kan natuurlijk niet voorbij gaan zonder dat ik een Queerboek gelezen heb en ik las Classical Queers. Aan de hand van korte biografieën over (bekende) Queer personen uit de geschiedenis word je meegenomen op een reis door de tijd. Want Queer mensen: die waren er altijd al.

Queer Geschiedenis

Elk hoofdstuk van dit boek is gewijd aan een andere tijdsperiode en ander Queer persoon uit de geschiedenis. Sommige vergeten, andere hartstikke bekend, béhalve hun Queerkant. Zo wist ik bijvoorbeeld niet Dat Marcel Proust en Peter Tsjaikovski Queer waren. Ook werd in dit boek genoemd dat Michel Foucault Queer was, een filosoof die bij de meeste vakken tijdens mijn studie aan bod kwam, maar zelfs tijdens vakken als genderstudies, toch nooit in LHBTI+ context geplaatst is. 

Dat de geschiedenis, zoals die aan ons voorgedragen wordt door de maatschappij, zeer heteronormatief en eenzijdig is, werd maar weer eens pijnlijk duidelijk. Mensen als Marsha P. Johnson zijn belangrijk en het is tragisch dat zij niet in mijn geschiedenisboeken op school stond. Veel van de levens van de personen in het boek zijn ook tragisch en soms moest ik echt even slikken. Er is immers nooit écht een tijd geweest waarin Queer personen geheel vrij als zichzelf hebben kunnen leven.

Hoop

Toch gaf het boek me ook wel iets hoopvols. Niet alleen om te beseffen dat Queer mensen altijd bestaan hebben en ook altijd zullen blijven vechten voor hun bestaan en dat van anderen. Maar ook om te zien dat er ook heus wel tijdsperiodes en ruimtes geweest zijn waarin Queer zijn iets meer genormaliseerd was. Het in 1919 opgerichte Hirschfeld instituut in Dresden bijvoorbeeld, een ontmoetingscentrum voor queerpersonen, waar mensen ook terecht konden voor vragen en hulp over bijvoorbeeld seksualiteit en genderbevestigende zorg. Helaas is het Hirschfeld instituut door Naziregime al gauw gesloten, maar één ding wordt duidelijk na het lezen van dit boek: Queer mensen en ally’s keren altijd weer terug.

Geschiedenis maak je zelf

Johannes Wirix-Seetjens leidt ieder hoofdstuk in met een kort stukje over zijn eigen Queerervaring. Ik vond het niet altijd even relevant voor het hoofdstuk, maar het maakte het boek wel erg toegankelijk. Bovendien verdient zijn verhaal ook verteld te worden, wie weet wordt hij op een dag ook wel beschouwd als een classical Queer.

Tot slot

Dat er nog veel meer te vertellen is over zowel de classical Queers in dit boek, als over de velen anderen wiens verhalen nog niet verteld zijn, is wel duidelijk. Dit boek is slechts een beknopte introductie tot Queer geschiedenis en de focus ligt op Europa. Toch is dit vlotgeschreven boek een goed begin voor iedereen die op een toegankelijke manier iets meer wil leren over Queer geschiedenis. Wie weet komen de mensen en deze versie van hun verhalen op een dag echt in de geschiedenisboeken te staan.

Dit artikel gaat over een recensie-exemplaar dat ik heb gekregen van New Book Collective Mijn recensies bevatten mijn eigen, oprechte meningen.