Aseksualiteit is een onderwerp waar zeer weinig representatie van is en vrij weinig mensen weten überhaupt wat het is. Toen ik erachter kwam dat Blossom Books een boek over dit thema ging uitbrengen wist ik meteen dat ik het wou recenseren! Lees hier mijn recensie van Dunk van Micha Meinderts.

Het verhaal

Dunk is verdeeld in twee verhaallijnen. Het eerste gaat over Leonie. Ze is net begonnen met een nieuwe baan in een nieuwe stad, waar ze nog niemand kent. Op haar werk wordt ze erg onderschat door haar mannelijke collega’s en wordt constant geconfronteerd met seksistische opmerkingen. Ze is opzoek naar zichzelf en wanneer ze met haast een jurk moet ophalen voor haar baas, denkt ze een auto-ongeluk te veroorzaken. Uit schuldgevoel gaat ze opzoek naar degene in de auto.

In de auto zat Julian, het tweede perspectief. Julian is elk moment van zijn vrije tijd bezig met basketbal en de rest van de tijd met zijn vriendin. Na het auto-ongeluk raakt zijn vriendin, Naomi, licht gewond en groeien ze uit elkaar. Vooral omdat Naomi, meer geïnteresseerd is in seks dan hij.

Wanneer Leonie bij de basketbalwedstrijd van Julian verschijnt, om te kijken hoe het is vergaan met de jongen van het auto-ongeluk, raken ze bevriend en blijken ze meer gemeen te hebben dan ze dachten.

Mijn mening

Ik probeer mijn recensies altijd zoveel mogelijk spoiler vrij te houden, maar in dit geval vond ik het nodig om specifieke details te benoemen om mijn mening uit te drukken. Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen: ik was teleurgesteld door dit boek, op meerdere vlakken.

Dit boek wordt neergezet als een verhaal over aseksualiteit. Het wordt benoemd op de achterflap, het boek kwam uit op de nationale dag van de aseksualiteit, de kaft heeft de kleuren van de ace vlag en bij de boekpresentatie werd het boek als eerste overhandigd aan Amber Witsenburg, de oprichter van de Nederlandse Organisatie Aseksualiteit. Kortom: alles wees ernaar dat dit boek hét boek was dat aseksualiteit op de kaart zou zetten.

Desondanks werd het woord aseksualiteit in het boek enkel in de contentwaarschuwing genoemd. Het niet gedefinieerd willen worden door een label begrijp ik als geen ander, maar in het proces van bewustwording zijn labels een belangrijke tool. Voor mensen die niet weten dat aseksualiteit bestaat, is de benoeming van dit woord een middel voor mensen om het te Google-en en te onderzoeken of dit iets is waar zij zich mee kunnen identificeren. De personages in Dunk leren nooit over het concept van aseksualiteit, komen er nooit achter dat dit iets is wat zij zijn of dat er een gemeenschap aan verbonden zit. Voor mij gaf dit het gevoel alsof het woord aseksualiteit iets is wat niet benoemd mag worden. Er is al zo weinig aandacht voor aseksualiteit, waarom dan de keuze om het zo impliciet te houden? Vooral in samenhang met hoe het boek in de markt gezet is, zoals de aseksuele vlag op de kaft, vind ik het een gemiste kans. 

Uiteraard is aseksualiteit een unieke ervaring, waarbij het vrij lastig is om erachter komen dat je dit bent. Want hoe weet je dat je dit bent als je niet weet dat het bestaat? En hoe weet je dat de afwezigheid van seksuele aantrekkingskracht ook een optie is, terwijl het zó aanwezig is in onze samenleving en als norm wordt aangenomen? Daarnaast is aseksualiteit niet te definiëren tot één specifieke ervaring en wordt deze ervaring uiteraard beïnvloedt door verschillende intersectionele factoren. Ik kan daarom niet zeggen dat dit boek geen goede representatie is van aseksualiteit.

De schrijver zelf heeft dan ook geprobeerd om twee verschillende ervaringen over te brengen. Julians verhaal als Egyptische man is weer heel anders dan Leonie’s verhaal als witte vrouw. Zo krijgt Leonie te maken met veel seksuele opmerkingen op de werkvloer, terwijl Julian worstelt tegen de stereotype van dat hij als Egyptenaar een wild seksleven heeft. Dit waren onderdelen van het boek die ik waardeerde en waarvan ik denk dat veel mensen zich hierin kunnen herkennen of empathie voor kunnen hebben, of je nou aseksueel bent of niet.

Naast het thema van aseksualiteit viel het verhaal me ook tegen. Zo duurt het vrij lang tot Leonie en Julian elkaar ontmoeten en wanneer ze dat eindelijk doen komt de chemie tussen hun twee niet helemaal op mij over. Waar veel verhalen juist personages hebben waarbij hun enige connectie is dat ze elkaar seksueel aantrekkelijk vinden, vond ik het in Dunk juist dat Julian en Leonie als enige connectie hebben, dat ze geen seks willen. Verder hadden ze eigenlijk niet zoveel met elkaar gemeen. Bovendien is Julian het grootste gedeelte van het boek bezig met zijn relatie met Naomi en vrijwel direct nadat zijn relatie uitgaat begint hij een relatie met Leonie. Ik vond dit nogal gehaast en ik vind dat hun vriendschap en romantische relatie best wat eerder in het boek geïntroduceerd had mogen worden.

Leonie en Julian ontmoeten elkaar omdat Leonie zich zo schuldig voelt over het ongeluk van Julian en Naomi. Uit dit schuld gevoel gaat ze opzoek naar Julian, maar ze hebben nooit een concluderend gesprek hierover. Ik vond deze verhaallijn nogal een anticlimax, vooral omdat Leonie Julian min of meer stalked om erachter te komen hoe het met hem gaat. Ik verwachte dat ze hier ruzie om zouden krijgen, maar eigenlijk gaat hun vriendschap zo vlot, zonder ups en downs. Misschien, was het einde minder abrupt geweest als zij wat meer gezamenlijke karakterontwikkeling door hadden gemaakt. Nu voelt het een beetje alsof het boek ook vanuit één perspectief verteld had kunnen worden.  

Tot slot

Los van dat ik het verhaal onsamenhangend vond en de personages niet geheel goed uitgewerkt, ben ik het ook niet eens met het feit dat aseksualiteit niet expliciet genoemd wordt in het boek, terwijl het wel wordt neergezet als een boek over aseksualiteit. Dat gezegd hebbende, heeft dit meer met verwachtingsmanagement te maken. Dit boek is niet perfect, maar in een wereld met zo weinig representatie is het beter dan niks. Bovendien gaat er ook nooit een verhaal over aseksualiteit zijn waarmee ieder ace persoon zich kan identificeren. 

Dit artikel gaat over een recensie-exemplaar dat ik heb gekregen van Blossom Books. Mijn recensies bevatten mijn eigen, oprechte meningen.