Na het volgen van Luce van der Leer’s proces van schrijven naar uitgave werd ik wel erg benieuwd naar haar debuut: ‘Bordeauxrood’. Ik vond het dan ook een hele eer om dit bijzondere boek te mogen recenseren als onderdeel van de blogtour. Lees hier wat ik van het boek vond!

Het verhaal

Het boek wordt verteld in de vorm van een soort dagboekfragmenten. Het eerste is vanuit het perspectief van Michelle in 1988 en het tweede door haar dochter Loes in 2016.

Het verhaal van Michelle gaat over haar leven als kind en tiener. Hoe zij opgroeide bij lieve pleegouder, maar later kwam te wonen bij haar biologische ouders bij wie ze het iets minder fijn had. Michelles pleegmoeder is haar steun en toeverlaat, maar wanneer haar moeder ernstig ziek wordt en in het ziekenhuis terecht komt, krijgt Michelle het heel moeilijk en voelt ze zich ontzettend eenzaam.

Het perspectief van Loes gaat over haar leven als (jong)volwassene en hoe zij, net als Michelle haar moeders leven langzaam ziet eindigen vanwege een vreselijke ziekte, in dit geval kanker.

Het boek volgt de moeilijke periodes uit de levens van deze personages en hoe zij omgaan met het verlies van hun moeders.

Mijn mening

Luce van der Leer heeft een hele fijne schrijfstijl, die de emoties van dit heftige verhaal mooi en realistisch overbrengt. Het verhaal kwam bij mij daardoor soms best dichtbij en ik denk dat veel mensen zich kunnen identificeren met de personages in het boek. Ik kan me daarom voorstellen dat het boek voor sommige mensen triggering kan zijn en wil een content waarschuwing meegeven voor onder andere dierengeweld, depressie en rouw. Desondanks de heftigheid van het boek, is het niet alleen maar verdrietig. Het geeft juist ook de mooie momenten weer van de laatste momenten die de personages met hun moeders hebben en de liefde die ze voor elkaar hebben.

Soms vond ik het wat verwarrend dat het verhaal vanuit twee verschillende perspectieven verteld werd. Het duurde even voordat ik de correlatie tussen de twee personages begreep en er had iets meer verband kunnen zijn tussen de twee. Zo was er soms ook het perspectief van Michelle als schrijver van haar verhaal en dit haalde me soms wat uit het verhaal. Het verhaal had iets meer samenhangend kunnen zijn door de relatie tussen de twee personages eerder in het boek te benadrukken. Desalniettemin was het parallel tussen de twee personages die getuigen zijn van de dood van hun moeder erg mooi weer gegeven. 

Luce gaf dit boek in eigen beheer uit na afgewezen te zijn bij meerdere uitgeverijen. Ik vind dat super stoer en inspirerend. Het boek is heel mooi uitgegeven als hardcover en doet zeker niet onder aan een boek uitgegeven door een traditionele uitgeverij. 

Tot slot

Bordeauxrood is een mooie vertelling van een ingrijpend familieverhaal waarin veel mensen zich zullen herkennen. Luce van leer zette een mooi debuut neer en ik ben zeer benieuwd naar wat zij nog meer gaat schrijven. Kijk voor meer recensies van Bordeauxrood bij de bloggers en Instagrammers hierboven!

Dit artikel gaat over een recensie-exemplaar dat ik heb gekregen van de auteur. Mijn recensies bevatten mijn eigen, oprechte meningen.