Een tragisch ongeluk, geheimen, spanning en onvoorwaardelijke liefde. De nieuwe psychologische thriller van Tine Bergen, Zullen we het liefde noemen?, heeft het allemaal en meer! Vandaag is het mijn beurt om Zullen we het liefde noemen? in het zonnetje te zetten als onderdeel van de blogtour. Lees hier mijn recensie.

Het verhaal

Wanneer haar achtjarige zoon, Linus, verwikkeld raakt in een verschrikkelijk ongeluk waarbij hij de overbuurman doodrijdt, komt Esther in een lastige situatie terecht. Ze is ervan overtuigd dat het een ongeluk was, maar de politie is daar nog niet zo zeker van. Ook de roddels die zich door het dorp verspreiden geven aan dat er meer achterligt dan op het eerste oog lijkt. Want waar was haar man Stef op het moment van het ongeluk? En welke rol speelt haar schoonbroer Kurt in het hele verhaal? En het is wel heel toevallig dat de overbuurman ook de vervelende leerkracht is die vorig schooljaar Linus het leven zuur maakte…

Ondertussen denkt Esther terug aan haar jeugd met haar afwezige vader, haar zieke opa en Jack, de man met wie Esther een affaire heeft. Ze zet alles op alles om de mensen van wie ze houdt te beschermen en te voorkomen dat haar wereld instort. Langzamerhand komt Esther samen met de lezer achter de details van het ongeluk, maar wil ze eigenlijk wel dat de waarheid boven tafel komt?

Mijn mening

Vanaf de eerste bladzijde greep dit boek mijn aandacht. De hoofdstukken zijn kort en geven steeds nieuwe informatie, hierdoor blijf je makkelijk doorlezen. Ook al lijkt er soms weinig te gebeuren in het grotere verhaal, er hangt een spannende sfeer waardoor je het gevoel krijgt dat je lang nog niet alles weet. De gebeurtenissen in het boek lijken eerst alledaags, maar het is vooral de innerlijke worsteling van Esther die dit boek zo spannend maakt. Beetje bij beetje komt er meer twijfel in het hoofd van Esther en de lezer, waardoor het ongeluk dat eerst zo onschuldig lijkt, steeds complexer wordt. De manier waarop Esther alles doet om haar zoon te beschermen is een zeer begrijpelijke drijfveer en ik leefde mee met haar personage.

Het verhaal wordt afgewisseld met flashbacks naar Esthers jeugd met haar vader. Doordat de hoofdstukken geen titels hebben, vond ik het soms lastig om meteen te begrijpen in welke tijdlijn van het verhaal ik op dat moment aan het lezen was.

Wel voegden deze flashbacks wat toe aan het verhaal, omdat  het liet zien wat voor achtergrond Esther had en waarom ze in staat was om alles op alles te zetten voor haar gezin.

Tot slot

Tine Bergen is er in geslaagd om het verhaal zo op te bouwen dat het steeds intenser wordt en je gewoon moet weten wat er nou echt gebeurd is op de dag van het ongeluk. Voor liefhebbers van psychologische thriller is Zullen we het liefde noemen? zeker een aanrader.

Dit artikel gaat over een recensie-exemplaar dat ik gekregen heb van de uitgeverij. Mijn recensies bevatten mijn eigen, oprechte meningen.