Toen ik hoorde dat er een prequel zou komen van De Hongerspelen kon ik niet wachten! De Hunger Games serie is namelijk een van mijn favoriete en ook van de films ben ik groot fan. Suzanne Collins kreeg het deze keer weer voor elkaar: deze prequel moet je echt lezen!
Samenvatting
De ballade van slangen en zangvogels, of The Ballad of Songbirds and Snakes, speelt zich af voor de De Hongerspelen en volgt Coriolanus Snow voordat hij president is. Coriolanus zit in zijn laatste jaar van zijn school en krijgt de taak om mentor te worden van de vrouwelijke tribuut uit District 12 in de 10e versie van de Hongerspelen. Als iemand die opgegroeid is in het Capitool, tijdens een oorlog met de Districten, kijkt erg neer op District 12 en de mensen die daar vandaan komen. Maar dan leert hij zijn tribuut, Lucy Gray, kennen en ziet zijn kans schoon om haar in te zetten voor zijn weg naar de macht. Bovendien vindt hij haar eigenlijk aardiger dan hij van te voren had gedacht.
Ondertussen wordt hij getergd door zijn herinneringen aan de oorlog en zijn armoede die hij voor de rest van het Capitool verbergt. Hij zet alles op alles om te overleven en een beter leven voor zich zelf te creëren. Zelfs als dat ten koste gaat van de mensen op hem heen.
Mijn mening
Als je bang bent dat dit boek sympathie uitlokt voor Coriolanus Snow, dan hoef je je geen zorgen te maken. Ook al is hij de hoofdpersoon, hij is narcistisch, manipulatief en heeft altijd een verborgen agenda. Dit is absoluut geen redemption story, maar eerder een origin story. In dit boek leer je begrijpen hoe Snow de tiran heeft kunnen worden, zoals hij in De Hongerspelen wordt neergezet. Coriolanus zet alles op alles om aan de macht te komen en is een echte antiheld.
Het begin van het boek was meteen megaspannend. Het personage Lucy Gray is complex en angstaanjagend. Ze blijft altijd een beetje mysterieus, waardoor je je blijft afvragen wie ze nou écht is.
Het laatste deel van het boek vond ik iets tegen vallen. Dit boek is eigenlijk pas het begin van Snow’s greep naar de macht, dus ergens voelt het alsof het verhaal nog lang niet afgelopen is. De ballade van slangen en zangvogels is dan ook zeker geen op zich zelf staand boek en is vooral leuk als je ook De Hongerspelen kent. Het geeft dan ook enkele nieuwe inzichten op de originele trilogie.
Ook al was de tweede helft iets minder goed dan de eerste helft, het boek eindigt zeker met een klapper! Jammer dat er niet nog meer boeken in deze wereld zijn, want in mijn mening zou Suzanne Collins er nog veel mogen schrijven!
Diepgaande thema’s
Naast dat het verhaal super spannend en meeslepend is, zitten er ook een diepere laag in het boek, zoals we van Suzanne Collins gewend zijn. Net als in De Hongerspelen, heeft het verhaal donkere thema’s zoals oorlog, trauma, overlevingsdrang, en manipulatie. Net als Katniss Everdeen, is Coriolanus een pion in het grotere spel van het Captiool. Echter, waar Katniss er voor kiest om in opstand te komen, zet Coriolanus de situatie naar zijn eigen hand en gebruikt hij anderen voor zijn eigen gewin. Het verhaal speelt constant met de keuze tussen goed en slecht, waardoor je je af blijft vragen hoe ver Coriolanus zal gaan om zichzelf te helpen.
Tot slot
Al met al heb ik met veel plezier dit boek gelezen. Als je fan bent van De Hongerspelen, dan kun je echt niet achter blijven en De ballade van slangen en zangvogels overslaan. Het is het beste boek dat ik dit jaar gelezen heb! En mocht je De Hongerspelen nog niet gelezen hebben… ga dat dan zeker doen!