Fantasy wezens, magische objecten, een spannende queeste en meer! Dit alles komt voor in Voorbij het Wederwoud van Valentijn Ringelberg. Ik volgde Valentijn al een paar jaar op sociale media en keek dus erg uit naar zijn debuut. In dit artikel lees je wat ik precies van het boek vond.

Het verhaal

In het Wederwoud, omgeven door rustige natuur en afgezonderd van de rest van het rijk Vha’Rhymn, wonen de zussen Céli en Phaun. Céli leidt al jaren aan een ongeneselijke ziekte en Phaun’s dagelijkse leven staat geheel in het teken van het zorgen voor haar oudere zus. De situatie lijkt uitzichtloos, totdat Céli’s partner Noova, na een tijd als Kapitein voor de Compagnie gediend te hebben, terugkeert naar het Wederwoud. Noova stuurt Phaun op reis om opzoek te gaan naar een genezing voor Céli. Alleen de Vhéi zouden deze kennis hebben, maar van dit volk is al jaren niks meer gezien.

Tijdens Phaun’s tocht door het woud ontmoet ze een Felkie, genaamd Yrie en een O’Khani genaamd Kojvo, die ook wel de Kinderdoder genoemd wordt. Maar wie kan Phaun vertrouwen en hoe vindt ze ooit de Vhéi voor het geneesmiddel voor haar zus?

Mijn mening

Een belangrijk thema in dit boek is de chronische ziekte van Céli. Dit is waar Phauns leven om draait en haar belangrijkste beweegreden om op reis te gaan. Ik vond de effecten van Céli’s ziekte op Phaun heel bijzonder en emotioneel beschreven. Dit thema is er een die ik niet vaak in fantasy boeken tegenkom en ik vond het mooi dat zo’n belangrijk thema onderdeel is van dit soort verhalen.

Wel had ik graag gewild dat het begin iets meer dialoog tussen Céli en Phaun bevatte, aangezien het boek zoveel over Céli gaat. Hun relatie is zo belangrijk en mooi omschreven, dat ik er niet alleen over verteld wilde worden, maar er ook iets meer van had willen zien. Ik had bijvoorbeeld meer willen lezen over hoe het voor Céli was om met haar ziekte te leven en hoe dat haar relatie met Phaun beïnvloedde.

Het plot neemt keer op keer onverwachte wendingen aan en het boek verveelt dan ook géén moment. Soms vond ik het daardoor wel wat moeilijk te volgen en vooral de tweede helft van het boek vond ik alle gebeurtenissen erg snel gaan. Dit heeft vooral te maken met de emotionele reacties van Phaun: het ene moment is ze hoopvol en het volgende moment droevig, gefrustreerd of angstig. Deze emoties zijn uiteraard niet vreemd voor haar situaties, maar soms veranderde haar emoties zo snel dat ik het niet helemaal kon bijbenen.

Valentijn Ringelberg creëerde een zeer uitgebreide en gedetailleerde wereld voor Voorbij het Wederwoud. Het boek bevat een prachtige landkaart voorin (Wie mij kent weet dat ik daar erg van hou.) en het geeft het idee dat over alles is nagedacht. Van de politiek, tot aan de verschillende culturen van de verschillende volkeren, tot aan de kleurrijke personages. Elk personage was goed uitgewerkt en leek van het papier tot leven te komen. Niet alleen wil ik weten hoe het Phaun vergaat in de volgende boeken in De raad van Vha’Rhymn-serie, maar ook van de minder belangrijke personages wil ik weten wat er met hun gebeurd. Als je van fantasiewerelden vol magische wezens, een spannende queeste en een groter politiek dilemma houdt, dan is dit boek echt iets voor jou.

Tot slot

Als echte fantasy liefhebber vond ik vooral de verhalenwereld, maar ook het plot en de personages geweldig en ik las het boek in één ruk uit. Voorbij het Wederwoud is slechts het eerste boek uit de serie De raad van Vha’Rhymn van Valentijn Ringelberg. Phaun’s avontuur is pas net begonnen en ik kan niet wachten om deze met haar te gaan vervolgen. Ook zal er een novelle van het bij-personage Kojvo, genaamd Hij die niet bestaat , verschijnen bij Uitgeverij Hamley Books en deze staat zeker weten op mijn tbr!