Recensie: ‘Aan de andere kant van geluk’ van Nadine Swagerman

Ik zag al veel voorbij komen over dit boek, het gebeurt dan ook niet vaak dat er een Nederlands Young Adult boek wordt uitgebracht waarin twee meisjes een relatie hebben. Daarnaast gaat dit boek over mentale gezondheid. Ik was dan ook heel benieuwd naar dit boek, lees hier mijn recensie.

Het verhaal

Het boek is geschreven vanuit twee perspectieven. Het eerste is dat van Isa. Zij heeft nadat haar broer is overleden in een auto ongeluk veel moeite met haar mentale gezondheid en kreeg daardoor een alcoholverslaving. Het tweede perspectief is van Gwen en zij worstelt met de scheiding van haar ouders. De twee meiden ontmoeten elkaar in groepstherapie en vinden veel steun bij elkaar. Terwijl ze aan hun eigen mentale gezondheid werken bloeit er een mooie relatie op tussen de twee.

Trigger waarschuwing: Alcoholverslaving, rouw, gescheiden ouders.

Mijn mening

Ik had hoge verwachtingen van dit boek en deze zijn helaas niet helemaal tegemoet gekomen. Naar mijn mening probeert dit boek te veel, waardoor de belangrijke thema’s, waaronder mentale gezondheid en een lesbische relatie, niet helemaal goed uit de verf komen.

Allereerst komt dit doordat het boek een beetje een identiteitscrisis lijkt te hebben. Het grootste deel van het verhaal leest als een roman, maar op het einde verandert het opeens in een thriller. Ik vond dit echt ontzettend zonde, want de plottwist in de laatste akte voegde naar mijn mening zo weinig toe. Het interesseerde me gewoon niet en ook al wordt er in eerder in het verhaal een klein beetje aan gerefereerd, het was voor mij niet spannend genoeg.

Dit deel had bijvoorbeeld ook besteed kunnen worden aan meer karakterontwikkeling of een gesprek tussen de hoofdpersonen en hun ouders. Dat had naar mijn mening heel veel meer waarde gehad in verband met de hoofdthema’s. 

Aan de andere kant van geluk wordt in de markt gezet als een boek over mentale gezondheid, maar de groepstherapie waarbij Isa en Gwen elkaar ontmoeten speelt eigenlijk maar een hele kleine rol in het verhaal. Ik vind het fijn om ook eens positieve representatie van therapie te zien, maar zo voegde het eigenlijk weinig toe. De twee hoofdpersonen hebben af en toe mooie gesprekken over onder andere hun angsten, maar het blijft nogal bij de oppervlakte. Ik bleef daardoor met heel veel vragen zitten, bijvoorbeeld wat Isa’s alcoholverslaving betekende voor haar dagelijks leven en de relaties met de mensen om haar heen. Ik kon nooit echt mee voelen met de personages, omdat er te weinig gedeeld werd over wat ze nou daadwerkelijk dachten.

Een ander onderdeel dat me erg stoorde waren de flashbacks van Isa. Deze gingen over de dag dat haar broer overleed, maar niet echt de emoties die zij doormaakte op dat moment. Deze informatie was daardoor niet nodig voor het verhaal. Bovendien vond ik het afleiden van de rest van het plot, vooral ook omdat Gwen geen flashbacks kreeg.   

Tot slot

Desalniettemin vond ik de boodschap van het verhaal zowel belangrijk als mooi en zou ik dit alsnog aanraden aan mensen die opzoek zijn naar een Nederlands LHBTI+ YA boek. Het verhaal bevat bijvoorbeeld een coming out scene die ik zelf erg mooi vond. Er zijn hier nog veel te weinig van en ik waardeer dat Kluitman hier aandacht aan besteedt.

Dit artikel gaat over een recensie-exemplaar dat ik heb gekregen van de Uitgeverij Kluitman. Mijn recensies bevatten mijn eigen, oprechte meningen.